Na samo 6 kilometara od Svrljiga sa bogatim kulturno-istorijskim nasleđem i reljefom nalazi se jedna od najlepših klisura istočne Srbije – Niševačka klisura. Sa dužinom od 1,5 kilometara, sastavni je deo Svrljiške klisure duge 15 km, koja se svojim zakrivljenim meandrima i lepotom uklapa u najlepše delove naše zemlje. Urezana u stene kalcijum-karbonata iz mezozojske ere, predstavljala je jezero u neogenu. Sadrži slojeve zoogenog kalcijum karbonata bogat fosilnim ostacima iz neogenog perioda. Zbog svoje savršene prirodne predispozicije, klisura je oduvek bila naseljena ljudima. U klisuri su pronađeni tragovi trakijske civilizacije iz neolitika, naime pleme Timahi, koje je nastanjivalo ove prostore i po kome je i sama reka Timok dobila ime.

Za vreme Rimljana, na vertikalnim liticama je podignuta prva litica, koja je tokom tog perioda korišćena za kontrolu jednog od najvažnijih rimskih puteva. Put je vodio od ušća Drime u Jadransko more (Lissus) do Archara (Ratiaria), važne rimske rečne luke na Dunavu (današnja Bugarska). Utvrda je korišćena i za zaštitu rimskog grada Timacum Maiusa koji se nalazio između današnjih naselja Niševac i Svrljig, uz klisuru Niševac. U srednjovekovnom periodu Niševačka klisura bila je centar pismenosti i duhovnosti celog regiona, a sama tvrđava i civilno naselje, koje se nalazilo na severnoj strani tvrđave u blizini današnjeg sela Varoš, zovu se Svrljig .

U vreme vladavine Turaka, celokupno područje oko grada Svrljig bilo je poznato pod nazivom Svrljiška banja. Izvori termomineralnih voda verovatno su nestali tokom velikih zemljotresa koji su potresli tu oblast u osamnaestom veku. Važna činjenica je da je početkom 20. veka počela izgradnja železnice, koja danas povezuje regionalni centar istočne Srbije – Niš i pristanište u Prahovu, na Dunavu. Železnica sa uskim tračnicama počela je da se gradi 1907., a puštena je u rad 1915., dok je železnica širokog koloseka počela sa radom 15. avgusta 1922. godine. Posle ovog događaja štampa je potez cele Svrljiške klisure nazvala „našom Švajcarskom“.
Klisura Nišave danas nije na turističkoj mapi Srbije onoliko koliko zaslužuje, već samo zbog toga ostaje nepromenjena, netaknuta i čuva iskonsku lepotu koja je oduvek privlačila ljude.